۲۱ سالگی

امروز تولد ۲۱ سالگیمه.
خیلیا میگن روز تولد هیچ نکته‌ای نداره و زیادی مهمش می‌کنیم. منم به نظرم نکته‌ی ذاتی شاید نداشته باشه، ولی بد نیست هر سال بفهمیم که یه سال بزرگ‌تر شدیم و یه سال به مرگ نزدیک‌تر شدیم! شاید بخوایم تغییری توی روند زندگیمون ایجاد کنیم حالا که بزرگ‌تر شدیم.
یکی از چیزایی که توی ۲۱ سالگیم می‌خوام بیشتر بهش توجه کنم همین بلاگه!
حسی که راجع به تولد امسالم دارم نسبتا عجیبه!

نمی‌دونم چرا، دوست دارم به این شمارنده‌ی سنم زل بزنم. انقدر زل بزنم که ۲۱ بشه. ولی می‌ترسم. می‌ترسم بعد از این که زل زدم و ۲۱ شد، همین‌طور ادامه بدم به زل زدن. چون نمی‌دونم که کی می‌خوام از زل زدن دست بردارم؛ صرفا می‌خوام زل بزنم بهش تا ۲۱ بشه. ممکنه چند روز زل زدنم ادامه داشته باشه. خدا رو چه دیدی، شاید ۲۲ و ۲۳ و بعدیاش هم بگذره و ببینم هنوزم نشستم و کارم اینه که زل می‌زنم به شمارنده‌ی سنم!

فیلم Her و لیست فیلم‌های مورد علاقه‌ی من

خیلی وقت پیش بود، فکر کنم وقتی سوم راهنمایی بودم (یعنی سال ۱۳۹۰!)، که دیدم تعدادی فیلم هست که دوست دارم به بقیه هم معرفی کنمشون؛ برای همین یک لیست از فیلم‌های مورد علاقم تهیه کردم.

یک کم که گذشت، به فکر این افتادم که اصلن چطور می‌تونم بگم یک فیلم رو بیشتر از اونیکی دوست دارم؟! چون بعد از دیدن خیلی از فیلم‌ها آدم لذت می‌بره و به نظرش فیلم جذابی میاد! این سوالی بود که جوابش راحت نبود. بعد از مدتی، یک جواب پیدا کردم براش که کار می‌کرد، و هنوز هم داره کار می‌کنه. این که دلم برای یک فیلم تنگ بشه و بخوام باز هم ببینمش، و هر بار می‌بینمش باز هم برام جذاب باشه، این یعنی فیلم رو خیلی دوست دارم! 

و خب لیست با این تعریف تهیه شد، اسمش رو هم گذاشتم Mist. از اونموقع تا الآن کلی فیلم و انیمیشن به لیست اضافه شدن و تعدادی هم حذف شدن. اوایل تابستون امسال بود که لیست رو از ذهنم خارج کردم و داخل یک گوگل شیت گذاشتم. الآن ۲۲ تا فیلم هست توش. مشتاقم که ببینید و راجع به هرکدوم که خواستید صحبت کنیم!

https://docs.google.com/spreadsheets/d/1d8XS7LZC2uPSVC3mChQjfDv7Rg2yWrIH9gfsRHfC2Us/edit?usp=sharing

البته این لیست هنوز هم تغییر می‌کنه. امروز فیلم Her بهش اضافه شد!

 

خب، Her رو قبلا هم دیده بودم، و همیشه به نظرم فیلم خوبی بوده، و امروز تصمیم گرفتم اضافش کنم. نکاتی راجع به فیلم که توجهم رو جلب کردن رو در ادامه‌ی مطلب می‌نویسم.

بدیهیات سخت: اتلاف وقت توی صف انتخابات وایستادن

خیلی وقته که یچیزایی توی ذهن من اومدن و گه‌گاهی بهشون فکر می‌کنم. الان (همین الان!) اسمش رو گذاشتم بدیهیات سخت، که در آینده هم خیلی محتمله که اسمش رو عوض کنم! ایشالا توی پستی جدید بیشتر توضیح میدم و تعریفش می‌کنم و اینا! بعد از اینکه این فکر کردنا شروع شد، یکم که گذشت، تصمیم گرفتم اینجا بنویسمشون. نتیجش هم شد ۳ تا متن نصفه-نیمه! ولی یچیزی یاد گرفتم، اینکه وقتی انگیزه داری، وقتی تازه به نتیجه رسیدی، اون موقع باید بنویسی. تا می‌تونی باید همون موقع بنویسی! اگه ننوشتی یا نصفه موند هم باید دقیق براش برنامه بریزی که کی قراره ادامش بدی و تموم بشه. در غیر این صورت اگه ولش کنی تا هروقت حال داشتی ادامه بدیش، خب شکست می‌خوره و هیچ‌وقت تموم نمیشه..!

منم ساعت ۱ شروع کردم به نوشتن و الان اینی شده که تو ادامه‌ی مطلبه. پس خیلی هم انتظار نداشته باشین، متنی که توی ۴۵ دیقه نوشته شده، اونم نصف شب، معلوم‌الحاله دیگه! 😁